گاهی اوقات فراموشمون میشه خدا چه نعمتهای بزرگی نصیب ما کرده و ما از وجودشون غافلیم.یا شاید هم اینقدر به وجودشون عادت کرده ایم و باهاشون عجین شدیم که فراموش می کنیم سپاسگزارشون باشیم.یه جورایی وقتی با خانواده هستم احساس آرامش عجیبی دارم و چیزها و کسانی که وقتی اونها نیستند برایم خیلی مهمند ،در درجه چندم اهمیت قرار می گیرند.وقتی مامان میاد پیشم وجودش همه جای خانه به چشم می خوره از برق زدن آینه و شیشه ها گرفته تا پر شدن یخچال و بوی خوش غذا و خلاصه مرتب و حاضر آماده بودن همه چیز.
بازهم خوبه برادرم هنوز اینجاست.احتمالا تا دو سه هفته دیگه اون هم میره و دوباره روال سابق تکرار میشه.
البته وجود و حضور مامانها در خانواده با هیچ نعمت دیگه ای قابل مقایسه نیست . تنها موجوداتی تو جهان هستند که بچه شون رو هر جوری که باشه دوست دارن . عجیب ترین شاهکار خلقت . هر موقع مطلبی رو در مورد مادر می خونم یاد فیلم روح اپرا می افتم . فکر میکنم یکی از قشنگترین بیانهای عشق و علاقه مادرانه باشد. امیدوارم که همیشه همینطور شاد وسر حال باشی